اختلاف طول اندام ، تفاوت بین طول بازوها یا پاها است. این مقاله منحصراً بر تفاوت در طول پا و درمان کوتاهی پا تمرکز دارد. برخی از کودکان با پاهایی با طول های متفاوت متولد می شوند. گاهی اوقات این اختلاف با سایر ناهنجاری های مادرزادی همراه است. در موارد دیگر ، یک بیماری یا آسیب ممکن است باعث ایجاد اختلاف در اندام تحتانی در طول زمان شود.

درمان ناسازگاری بستگی به شدت آن دارد. در بسیاری از موارد ، تفاوت جزئی در طول پا را می توان با پوشیدن یک آسانسور کوچک در یک کفش به خوبی تحمل یا یکدست کرد. با این حال ، یک کودک با تفاوت قابل توجه تر ، ممکن است از جراحی استفاده کند تا پاهای خود را به یک اندازه برساند. این را می توان به روش های مختلفی انجام داد ، اما اغلب با روشی انجام می شود که رشد ساق بلندتر را کند یا متوقف می کند.

تفاوت طول اندام چگونه تشخیص داده می شود؟

اولین قدم برای تشخیص اختلاف طول اندام ، شرح حال کامل پزشکی و معاینه فیزیکی توسط جراح ارتوپد است. در طول معاینه ، پزشک اندام های فرزند شما را اندازه گیری می کند تا اندازه طول آنها را محاسبه کند.

اگر کودک شما از نظر طول پا اختلاف داشته باشد(کوتاهی پا) ، پزشک ممکن است راه رفتن کودک شما را تماشا کند تا به دنبال نشانه هایی باشد که نشان می دهد طول پاهای مختلف آنها جبران می شود. همچنین ممکن است پزشک از فرزند شما بخواهد که با یک بلوک زیر پای کوتاه ترش بایستد تا میزان اصلاح مورد نیاز برای تراز کردن باسن و بقیه بدن او را اندازه گیری کند.

پزشک کودک شما همچنین ممکن است برای اندازه گیری دقیق تر مغایرت ، اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری را نجویز کند.

درمان کوتاهی پا چگونه است؟

کوتاهی پا (اختلافات طول اندام) را می توان به روش های مختلف درمان کرد. برخی از درمانها شامل جراحی است در حالی که برخی دیگر اینطور نیست. جراح ارتوپدی فرزند شما بر اساس موارد زیر با شما در مورد گزینه های فرزند شما صحبت می کند.

• سن ، سلامت کلی و سابقه پزشکی فرزند شما
• اندام آسیب دیده (پا یا بازو)
• میزان مغایرت
• تحمل فرزند شما برای داروها ، روشها یا درمانهای خاص
• انتظارات و ترجیحات شما و فرزند شما

برخی از درمان ها برای برابر کردن طول اندام ساده و بی خطر هستند. برخی دیگر ، به ویژه جراحی افزایش طول اندام ، پیچیده هستند و خطر عوارض را به دنبال دارند.

درمان های غیر جراحی برای کوتاهی پا

چندین درمان غیر جراحی ممکن است به بهبود عملکرد کمک کنند ، به خصوص اگر کودک شما دارای اختلاف طول خفیف باشد (کمتر از یک اینچ برای یک پا ، کمتر از دو اینچ برای یک دست).

• بلند کردن کفش در داخل کفش پای کوتاه فرزند شما می تواند تفاوت طول پا را برطرف کند. بالابر کفش ممکن است به کودک شما کمک کند با سهولت بیشتری راه برود و بدود و کمردرد را کاهش دهد.
• فیزیوتراپی شامل حرکات کششی و تمرینات خاصی است که می تواند به کاهش درد و افزایش عملکرد کلی کمک کند.
• کاردرمانی بر توسعه مهارت های حرکتی خوب فرزند شما مانند دست خط تمرکز دارد.
• وسایل تطبیقی ​​می توانند به فرزند شما در انجام کارهای روزمره مانند بستن کفش ، بستن پیراهن و نگه داشتن کتاب کمک کنند.
• پروتزها را می توان طوری طراحی کرد که روی اندامی کوتاه قرار گیرد. آنها همچنین می توانند تمام یا قسمتی از اندام قطع شده را جایگزین کنند.

درمان های جراحی برای کوتاهی پا

جراحی کوتاه کردن ساق پا

اگر انتظار می رود زمانی که فرزند شما به بزرگسالی می رسد ، اختلاف طول پا در حد متوسط ​​(بین دو تا شش سانتی متر) باشد ، جراح او ممکن است کوتاه شدن ساق بلندتر را توصیه کند. روشهای کوتاه کردن رشد ساق بلندتر را کند می کند تا پای کوتاه بتواند برسد.

این به طور کلی ایمن تر است و عوارض کمتری نسبت به جراحی بلند کردن اندام دارد. قد کودک شما در قد بالغ کمی بیشتر از قد او بدون جراحی کوتاه کردن پا است.

• Epiphysiodesis بر روی کودکانی که هنوز در حال رشد نیستند انجام می شود. جراح صفحه رشد را به طور موقت یا دائمی برای جلوگیری از رشد اندام بلندتر ، جوش می دهد. زمان بندی به منظور جلوگیری از تصحیح بیش از حد یا کم طول پا مهم است.
• منگنه اپیفیز از منگنه هایی استفاده می کند که با جراحی در هر طرف صفحه رشد وارد می شوند. هنگامی که پاها دارای طول مساوی هستند ، منگنه ها برداشته می شوند.
• برداشتن استخوان شامل برداشتن قسمتی از استخوان در ساق بلندتر است. این روش را می توان روی بزرگسالان یا نوجوانانی که به قد بالغ خود رسیده اند ، انجام داد.

جراحی بلند کردن اندام

جراحی بلند کردن اندام باعث تحریک رشد استخوان جدید در ساق پا یا بازو می شود. افزایش طول اندام فقط در مورد بیمارانی با اختلاف طول اندام قابل توجه انجام می شود که در فعالیت های زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند. این عمل معمولاً هنگامی انجام می شود که بیماران در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی هستند.

جراحی های طولانی مدت چندین ماه به طول می انجامد و بسته به مرحله رشد فرزند شما و میزان تفاوت طول اندام آنها ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد.

• در اولین مرحله از افزایش طول اندام ، جراح ارتوپدی استخوان را برای افزایش طول می برد (روشی به نام استئوتومی). سپس یک دستگاه بلند کننده را که کودک شما برای چند ماه از آن استفاده می کند ، متصل می کنند. انواع دستگاه های بلند کننده در زیر با جزئیات بیشتری شرح داده شده است.
• طی چند ماه آینده ، شما یا فرزندتان هر روز دستگاه را برای افزایش فاصله بین دو سر استخوان تنظیم می کنید. این روند طبیعی درمان بدن را برای ایجاد استخوان جدید برای پر کردن فضا تحریک می کند.
• در حالی که افزایش طول می کشد ، فرزند شما باید مرتباً با جراح ارتوپد خود ملاقات کند تا اطمینان حاصل شود که طول عمر بدون مشکل انجام می شود و قبل از جدی شدن عوارض احتمالی را برطرف کند.

انواع وسایل بلند کننده اندام

دو نوع دستگاه بلند کننده اندام وجود دارد. یک نوع آن در قسمت خارجی بازو یا ساق پوشیده می شود. دیگری دستگاه داخلی است که از دقت بیشتری برخوردار است و خطر عوارض و عفونت را کاهش می دهد.

ثابت کننده خارجی اندام را احاطه کرده و توسط سنجاق هایی به استخوان متصل می شود. بیمار یا خانواده روزانه دستگاه را تنظیم می کنند تا فاصله بین دو سر استخوان را افزایش دهد. پس از رسیدن به طول صحیح ، دستگاه روی ساق یا بازو باقی می ماند در حالی که استخوان جدید سفت شده و قوی می شود. سپس دستگاه با جراحی برداشته می شود.

فیکساتور داخلی (ناخن PRECICE) یک میخ است که بعد از استئوتومی با جراحی در داخل استخوان قرار می گیرد. با استفاده از آهنربای خارجی که باعث بزرگ شدن ناخن می شود ، بیمار یا خانواده به آرامی هر روز مقدار کمی استخوان را طولانی می کنند تا به طول دلخواه برسند. مانند فیکساتور خارجی ، فیکساتور داخلی پس از طولانی شدن اندام و تشکیل استخوان جدید برداشته می شود.

رابطه کمردرد و کوتاهی پا

در حالی که کمردرد می تواند دلایل زیادی داشته باشد ، کوتاهی پا برای کسانی که از کمردرد رنج می برند یک منبع نادیده گرفته شده است.

حتی اگر کوتاهی پا(SLS) علت اصلی کمردرد نباشد ، می تواند منجر به SLS و رنج بیشتر بیمار شود. سیستم اسکلتی عضلانی ما می تواند موقتاً با شرایط نامطلوب مانند سندرم پای کوتاه سازگار شود. به همین دلیل بسیاری از بیماران مبتلا به کوتاهی پا(SLS) بدون درد هستند. تا زمانی که سیستم اسکلتی عضلانی ما قادر به سازگاری نباشد یا نقص در ویژگی های بافتی (انحطاط) وجود نداشته باشد ، بیماران دچار درد می شوند.

برخی از سوالات رایج :

• آیا با نگاه کردن در آینه یا در صورت لنگیدن در زمان راه رفتن کوتاهی پا مشخص می‌شود؟

کوتاهی پا همیشه به این سادگی قابل تشخیص نیست.

اگرچه بسیاری از موارد کوتاهی پا کاملاً مشخص و با چشم قابل تشخیص است، تفاوت طول کمتر از 25 میلی‌متر (در حدود یک اینچ) را معمولاً نمی‌توان با چشم تشخیص داد.

در واقع برخی بیماران سال‌ها طول می‌کشد تا متوجه شوند که یک پایشان اندکی کوتاه‌تر از پای دیگر است.

• چه میزان تفاوت طول دو پا به سلامتی آسیب می‌زند؟

بر اساس بسیاری از پژوهش‌های پزشکی، کوتاهی حتی چند میلی‌متری پا نیز تأثیر نامطلوبی را بر کمر یا مفصل ران به جا می‌گذارد و عامل افزایش فشار در پاها به شمار می‌رود.

• چطور می‌توان نامساوی بودن طول دو پا را تشخیص داد؟

به متخصص طب فیزیکی و توانبخشی مراجعه کنید تا وی به کمک ابزار مخصوص طول پاها را اندازه بگیرد و در صورت کوتاهی پا، عملکردی یا تشریحی بودن آن را تشخیص دهد.

چنانچه فرد به عارضه کوتاهی پا مبتلا باشد و این نقص بر پایداری اندامی وی تأثیر گذاشته باشد، پزشک برنامه درمانی مناسب را پیشنهاد خواهد کرد.

• آیا می توانید اختلاف طول پا را برطرف کنید؟

درمان پاهای کوتاه، درمان ناسازگاری بستگی به شدت آن دارد. در بسیاری از موارد ، تفاوت جزئی در طول پا را می توان با پوشیدن آسانسور در یک کفش یکدست کرد. با این حال ، یک کودک با تفاوت چشمگیرتر ، ممکن است از جراحی برای افزایش طول پاهای خود استفاده کند.

• چگونه می توان پاهای کوتاه آناتومیک را برطرف کرد؟

دو نوع سندرم پای کوتاه وجود دارد: آناتومیک/ساختاری و عملکردی. پای کوتاه تشریحی هنگامی تشخیص داده می شود که یک پا بلندتر است و می توان آن را با لیفت پاشنه در ارتوت سفارشی برای کفش پای کوتاه که پس از یک سری اندازه گیری های اشعه ایکس ایجاد شده است ، اصلاح کرد.

• علت کوتاه شدن پا چیست؟

این می تواند ناشی از آسیب های عضلانی ، رباطی یا سایر بافت های نرم ، استفاده بیش از حد یا اختلال عملکرد دیگر باشد. آسیب یا سایر تأثیرات خارجی در هر ناحیه از پا تا پشت ، عدم تعادل نیروها را ایجاد می کند که منجر به جبران بیش از حد پاها ، باسن و ستون فقرات می شود.

• چگونه می توانم پاهایم را به طور طبیعی بلند کنم؟

1. بایستید و پاهایتان را کنار هم قرار دهید.
2. با یک پا جلو بروید.
3. هر دو زانو را با زاویه 90 درجه یا تا آنجا که می توانید به آن خم کنید. …
4. این موقعیت را چند ثانیه نگه دارید.
5. پای جلویی خود را فشار داده و به حالت اولیه خود بازگردید.
6. این تمرین را چند بار تکرار کنید.

• چقدر اختلاف طول پا طبیعی است؟

بیشتر تفاوت ها در طول پا طبیعی است. هیچ کس کاملاً متقارن نیست و تفاوت حداکثر 2 سانتی متر در بزرگسالان معمولی است.